درنوش ذنوبی
| عجب سیری است مفهوم زمانه | پر است از رمز و راز ماهرانه |
| به یکجا عشق و حال و غفلتی محض | به سمتی درد و رنج بیکرانه |
| منم آن جسم مانده بین دیوار | غمم، پرواز سبز عالمانه |
| دلم زخمی است از زخمی دو ساله | سرم سرگرم دردی محرمانه |
| تنم در کام مرگی نیمه‌کاره | به برزخ می‌برندم آمرانه |
| علی جان، خالی از یک همزبانم | تو اما بی‌نیازی چون جوانه |
| تویی یک کهکشان پرواز بی‌رنج | به لطف خواب خوب جاودانه |
| من و این هق‌هق رفتارگونه | من و این اشک‌های بی‌بهانه |
| تو و رفتن ز مرز بی‌نهایت | سبکبال از عبوری عارفانه |
| من و درد کلاس بی‌معلم | من و شبنامه‌های عاشقانه |
| منم با آن‌چه از تو مانده با من | و آن سودای شبگیر شبانه |
برای بانوی همیشه معلم مینو نعمت‌اللهی، مهندس و طراح نمودار نیکی‌های زندگی با آمیزه‌ی غرور و از زبان ایشان.
خرداد ۸۵
Comments